[unable to retrieve full-text content]

بیمارستانی برای آدم‌‏کشی

بیمارستانی برای آدم‌‏کشی

به‌‏نظر می‌‏رسد بیمارستان مرکزی تیانجین، بیش از آن‌‏چه که ادعا می‌‏کند، از منبعی ناشناخته، عمل پیوند انجام داده است. محققان می‌‏گویند، احتمالاً این اندام‌‏ها از زندانیان عقیدتی در اردوگاه‌‏ای کار اجباری تأمین می‌‏شوند. (Rob Counts/Epoch Times)

به گزارش رسانه‌‏های چین، تا سال 2006، دکتر « شن ژانگیانگ »، در پایگاه خود در بیمارستان مرکزی « تیانجین » بیش‌‏از 1600 عمل پیوند کبد انجام داده است. بیمارستان تیانجین که بخش پیوند آن را او اداره می‌‏کرد، در ابتدا بیمارستانی دولتی با بودجه‌‏ای قابل توجه بود. به‌‏گفته وب‌‏سایت‌‏های چینی، شن با ثبت یک نوع تکنیک جراحی در « پرفیوژن » سریع کبد، تبدیل به « پیشگام در عمل پیوند » شده بود.

تمام توجه رسانه‌‏های چینی به عمل‌‏های نجات‌‏دهنده او معطوف شده بود و به منابع اندام‌‏های پیوندی او توجه چندانی نمی‌‏شد. حرفه پزشکی دکتر شن بر‌‏روی کوهی از اجساد ساخته شد، اما سئوال واقعی این بود که این اندام‌‏ها از کجا می‌‏آمد.

توضیح رسمی این بود که این اندام‌‏ها تنها از زندانیان اعدام شده که تعداد آن‌‏ها تقریباً با تعداد عمل‌‏های پیوند برابری می‌‏کرد، به‌‏دست آمده است. در شهر تیانجین حدود 40 اعدام در سال انجام می‌‏شد، رقمی که از محاسبه جمعیت شهر نسبت‌‏به کل تعداد محکومین به اعداد در چین به‌‏دست آمده است.

اما در بیمارستان مرکزی تیانجین، تعداد پیوندها از نمودار خارج شده است.

بیمارستان تیانجین، ارقام رسمی را به‌‏ندرت اعلام می‌‏کند، اما این پنهان‌‏کاری روشن می‌‏سازد که تعداد عمل‌‏های پیوند این بیمارستان که یکی‌‏از شلوغ‌‏ترین و تحسین‌‏شده‌‏ترین بیمارستان‌‏های چین است و سال‌‏ها از حمایت‌‏های گسترده مقامات برخوردار بوده، از منبع اندام‌‏های پیوندی که از زندانیان اعدامی به‌‏دست می‌‏آید، بیشتر است. علاوه‌‏براین، به‌‏نظر می‌‏رسد تعداد عمل‌‏های پیوند در این بیمارستان خیلی بیشتر از آن‌‏چه که ادعا می‌‏شود، صورت می‌‏گیرد.



بیمارستان مرکزی تیانجین. (Hospital files)

« اپک تایمز » در مطالعه‌‏ای دقیق بر‌‏روی فعالیت‌‏های این بیمارستان و براساس اسناد عمومی قابل دسترس، شواهدی کافی مبنی‌‏بر تعداد واقعی عمل‌‏های پیوند در این بیمارستان پیدا کرد که این تعداد به مراتب بیش‌‏از آمار اعلام شده بود. بدین معنی که اکثریت قریب الوقوع اعضای پیوندی در بیمارستان مرکزی تیانجین –و دیگر بیمارستان‌‏های بزرگ در سراسر چین- نه از زندانیان اعدامی به‌‏دست می‌‏آید و نه حتی از داوطلبان اهدای عضو. سیستم اهدای عضو داوطلبانه در چین هنوز در مراحل اولیه شکل‌‏گیری است.

لاجرم سئوال دیگری در این رابطه مطرح می‎شود؛ سئوالی که مقامات چین آن را بسیار آزاردهنده می‌‏دانند : این اندام‌‏ها در‌‏واقع از کجا آمده‌‏اند؟ آیا منبع مخفی دیگری به‌‏وجود آمده که در سال 2000 ظرفیت پیوند عضو در سراسر چین به‌‏طور ناگهانی افزایش یافته؟ و چرا بیمارستان مرکزی تیانجین به‌‏عنوان سرمشق دیگر بیمارستان قرار گرفته است؟

سال‌‏هاست که محققان حقوق بشر اظهار داشته‌‏اند که احتمالاً جمعیت در‌‏بند پیروان « فالون گونگ » (یا فالون دافا)، روشی معنوی که در چین مورد آزار و اذیت قرار گرفته، منبع آن است. این اختلافات و دوگانگی‌‏های بسیار در پرونده تیانجین به‌‏همراه انواع شواهد دیگر، ادعای آن‌‏ها را بیشتر مورد توجه قرار داده است.

نخبگان جامعه پزشکی در پرداختن به این موضوع تا حد زیادی طفره رفته‌‏اند. اما شواهد تصادفی که توضیح دیگری را در‌‏رابطه‌‏با سازماندهی قتل‌‏عام زندانیان عقیدتی و استفاده‌‏از ابزار پزشکی در‌‏جهت کسب سود در پر‌‏جمعیت‌‏ترین کشور جهان تقویت می‌‏کند، همچنان رو‌‏به افزایش است و این موضوع باعث سرخوردگی پزشکانی می‌‏شود که هیچ اقدامی در این خصوص انجام نداده‌‏اند.

آغاز کار

در اواخر دهه 1990، زندگی حرفه‌‏ای شن ژونگیانگ، جراح پیوند کبد، دچار افت بسیار شد : صنعت پیوند عضو در چین پیشرفت چندانی نکرده بود، جراحی‌‏های پیوند مخاطره‌‏آمیز بود و بنابراین افراد نیازمند به عمل پیوند رغبتی به انجام آن نداشتند و همچنین منابع اندام‌‏های پیوندی محدود بود.

در مه 1994، شن، با ترغیب یک کارگر مهاجر 37 ساله که مبتلا به « سیروز کبدی » (یا التهاب شدید کبد) بود، اولین عمل پیوند کبد را در بیمارستان تیانجین انجام داد. در آن زمان، عمل پیوند به‌‏دلیل درصد کم موفقیت آن، رایگان انجام می‌‏شد.

سال‌‏ها بدون پیشرفت قابل ملاحظه‌‏ای گذشت و در سال 1998 شن از ژاپن جایی که دکترای خود را گرفت، بازگشت. در‌‏هنگام بازگشت، او تنها 100 هزار یوان (معادل 15هزار دلار) برای راه‌‏اندازی یک بخش کوچک پیوند در بیمارستان مرکزی تیانجین صرف کرد.



دکتر شن ژونگیانگ، رئیس بخش پیوند بیمارستان مرکزی تیانجین. (Kanzhongguo)

در ابتدا، پیشرفت به‌‏کندی صورت می‌‏گرفت : تا پایان 1998، واحد پیوند او تنها هفت عمل پیوند کبد انجام داد. این مقدار در سال 1999 به 24 عمل رسید.

در سال 2000، شرایط به‌‏سرعت تغییر کرد و یک منبعی جدید به‌‏طور ناگهانی به‌‏وجود آمد. در‌‏طول یک دهه بعد، شن ژونگیانگ تجارت عمل پیوند در چین را راه‌‏اندازی کرد.

در تیانجین، تعداد عمل پیوند افزایش یافت : به‌‏گزارش Enorth Netnews، سخن‌‏گوی دولت شهری تیانجین، تا سال 2002، 209 عمل پیوند انجام شد و تا پایان 2003 این تعداد به 1000 عمل رسید.

موفقیت‌‏های بیمارستان مرکزی تیانجین در سیستم پیوند عضو چین، شبیه به جهانی کوچک است : عمل‌‏های آن مبهم، ارتباطات پشت پرده با شبه‌‏نظامیان، تأمین سریع و بدون هیچ‌‏گونه توضیح اندام‌‏های پیوندی، دریایی از اهدا ‌‏کنندگان در انتظار و تکنیک‌‏های جراحی سازگار با اهدا‌‏کنندگان زنده و یا در‌‏حال مرگ.

مهم‌‏ترین لحظه توسعه بیمارستان مرکزی تیانجین که نشانه‌‏ای آشکار از وجود منبعی بی‌‏پایان از عضو پیوندی بود، سرمایه‌‏گذاری 130 میلیون یوانی (20 میلیون دلار) دفتر سلامت شهر تیانجین در دسامبر 2003 برای ساخت 17 طبقه (از‌‏جمله زمین و دو طبقه زیرزمین) به‌‏عنوان ساختمان پیوند بود.

به‌‏گزارش Enorth Netnews، مرکز پیوند « اُرینت »، با ظرفیت 500 تخته‌‏خواب و مساحت هر طبقه 36 هزار متر مربع، تبدیل به « بزرگترین مرکز پیوند کبد، کلیه، پانکراس، استخوان، پوست، مو، سلول‌‏های بنیادی، قلب، ریه، قرنیه و حلق » شد.



در آن زمان، کل بیمارستان مرکزی تیانجین تبدیل شد به یک اورژانس، یک مرکز درمان سرپائی و یک ساختمان پیوند بزرگ بر روی این دو.

تا سال 2004، در‌‏حالی‌‏که ساختمان اُرینت در دست احداث بود، شن به‌‏منظور تطبیق با تعداد تقاضاهای پیوند، امپراتوری پیوند خود را به پنج شعبه در سراسر تیانجین، « پکن » و استان « شاندونگ » گسترش داد. این گروه در سوابق رسمی خود مدعی شد که بالاترین تعداد پیوند کبد در جهان و بالاترین تعداد پیوند کلیه در چین را به خود اختصاص داده است.

شعبه پکن این بیمارستان در بیمارستان عمومی پلیس مسلح خلق قرار گرفت و شن ژانگیانگ به‌‏عنوان رئیس بخش پیوند آن به خدمت گرفته شد. پلیس مسلح چین شامل یک میلیون نیروی قدرتمند شبه نظامی است.

اگر یک مرکز پیوند در چین به‌‏خاطر بدنامیش انتخاب شود، احتمالاً بیمارستان اُرینت خواهد بود. این مرکز به یک دردسر بزرگ برای مقامات چین، مدافعان آن و روایت رسمی پشت صنعت پیوند چین تبدیل شد.

ادامه دارد…

گزارش تحقیقاتی : بیمارستانی برای آدم‌‌‏کشی (بخش دوم)

مناسبترین سن اهدای خون در کشور

مناسبترین سن اهدای خون در کشور

سخنگوی سازمان انتقال خون ایران، گفت: سن اهدای خون در کشور 18 تا 60 سال است و آقایان در سال 4 بار و خانم ها 3 بار می توانند خون اهداکنند، به شرطی که وزن آنها بالای 50کیلوگرم باشد.

به گزارش پزشکین به نقل از مهر؛ دکتر بشیر حاجی بیگی با اعلام اینکه طی 11 ماه سال جاری سه میلیون و 334 هزار و 715 واحد خون و فرآورده های خونی شامل گلبول قرمز فشرده، پلاکت و پلاسما در مراکز درمانی و بیمارستانی کشور توزیع شده است، گفت: میزان توزیع گلبول قرمز فشرده یک میلیون و 820 هزارو 335 واحد  و میزان پلاکت توزیع شده 876 هزار و 962 واحد بود. همچنین در این مدت 637 هزار و 418 واحد پلاسما در بیمارستان ها و مراکز درمانی توزیع شده است.

وی در مورد گروه های خونی اهدایی در کشور، اظهارداشت: سه درصد از خون های اهدایی از گروه A منفی و 27 درصد A مثبت بود. همچنین دو درصد از خون های اهدایی از گروه B منفی و 21 درصد B مثبت ، یک درصد این خون ها از گروه AB منفی، و 7 درصد AB مثبت، درصد از گروه O منفی و 34 درصد بقیه متعلق به گروه O مثبت بوده اند.

حاجی بیگی افزود: 89 درصد خون های اهدایی از گروه های مثبت و 11 درصد بقیه از گروه های منفی بوده اند.

وی گفت: همه ساله با فرا رسیدن فصل سرما میزان مراجعه مردم به مراکز انتقال خون جهت اهدای خون کم می شود و مراکز انتقال خون با کاهش ذخایر خون و فرآورده های آن مواجه می شوند در کلانشهرها به خاطر ارجاع بیماران و افزایش عمل های جراحی به خصوص در روزهای پایانی سال این کاهش محسوس تر است.

حاجی بیگی از شهروندان خواست تا هنگام اهدای خون کارت ملی همراه داشته باشند.

وی تاکید کرد: سن اهدای خون در کشور 18 تا 60 سال است و آقایان در سال 4 بار و خانم ها در سال 3 بار می توانند خون اهداکنند، به شرطی که بیش از 50 کیلو گرم وزن داشته باشند.

جنایت هولناک خانوادگی در محله تهرانسر +عکس

جنایت هولناک خانوادگی در محله تهرانسر +عکس
ساعت 19 پانزدهم اسفند امسال یکی از ماموران کلانتری 150 تهرانسر با قاضی دشتبان کشیک قتل دادسرای جنایی تهران تماس گرفت و از جنایت هولناکی در ساختمانی در یکی از محله‌های تهرانسر خبر داد.
بازپرس جنایی همراه تیمی از کارآگاهان اداره دهم پلیس آگاهی تهران و تیم بررسی صحنه جرم وارد آپارتمان در بلوار شاهد محله تهرانسر شدند. آنها مشاهده کردند آتش‌نشانان، همسایه‌ها و تیمی از امدادگران اورژانس در آنجا حاضر شده‌‌اند. وسایل خانه به‌هم ریخته نبود، مرد 42 ساله‌ای به نام محمد با ضربه‌های چاقو به رگ دستش خودزنی کرده بود. جسد پسر هشت ساله‌اش هم در نزدیکی او بود و کنارش سیم برق افتاده بود. جسد کودک به پزشکی قانونی و پدر زخمی به بیمارستان منتقل شد. زمان انتقال این مرد به بیمارستان او مدعی بود همسر سابقش را در آپارتمانش در همان محله کشته است.
ماموران برای بررسی صحت گفته هایش به آنجا اعزام شدند. آنها هرچه در آپارتمان واحد 6 را زدند زن جوان در را بازنکرد و همسایه‌ها نیزاز وی خبرنداشتند. آتش نشانان در آپارتمان را بازکردند. ماموران وارد آنجا شده و با جسد او در حالی که با روسری خفه شده بود، رو به‌رو شدند. جسد زن 39 ساله هم به پزشکی قانونی منتقل شد.
تحقیقات از همسایه‌ها نشان می‌داد او در آنجا مستاجر بوده و آرایشگر است و گاهی نیز شوهر سابقش فرزندشان را برای دیدار نزد وی می‌آورده است.
پرونده‌ای در شعبه دهم دادسرای جنایی تهران تشکیل و تحقیقات برای رازگشایی از انگیزه مرد میانسال از این جنایت هولناک آغاز شد.
ماموران در ادامه، اطلاعاتی به‌دست آوردند که نشان می‌داد عامل جنایت فوق‌ لیسانس مدیریت دارد و کارمند یکی ازشهرداری ‌های اطراف تهران بوده و زن کشته شده کار آرایشگری انجام می‌داده و یک سال از جدایی آنها می‌گذرد.
در این مرحله ماموران از طریق مسئولان بیمارستان متوجه شدند متهم زنده مانده است. ماموران در بیمارستان از او تحقیق کردند که وی به افسر تحقیق گفت: من و همسرم دچاراختلاف‌هایی شده و از هم جدا شدیم. ساعت 11 صبح سه‌شنبه به خانه او رفتم. گمان کرد پسرم را آورده‌ام و مرا به خانه‌اش راه داد. وقتی فهمید تنها هستم، سر و صدا راه انداخت. در حالی که عصبانی بودم، با روسری خفه‌اش کردم. زمانی که متوجه شدم کسی متوجه ماجرای جنایت نشده، فرار کردم و به خانه‌ام برگشتم.
متهم به قتل افزود: پیش از این چند بار خودکشی کرده و نجات یافته بودم. آن روزبه چند نفراز دوستان و خانواده‌ام پیامک دادم که حلالم کنند. عصر که پسرم از مدرسه آمد، کمی استراحت کرد که به او گفتم آماده شو تا به بهشت برویم. سراغش رفتم و به پاهایش برق وصل کردم تا او را بکشم که بد حال شدو بعد خفه اش کردم. بالای سرش گریه کردم و بعدبا برداشتن چاقو رگ دستانم را زدم که بمیرم، اما نشد.
دیروز پدر زن سابق متهم نیز با حضوردر دادسرای جنایی تهران از او به اتهام قتل دختر و نوه اش شکایت کرد و برای او اشد مجازات خواست.
همسایه‌ها چه گفتند؟
مردی که همسایه متهم به قتل بود به خبرنگار جام‌جم گفت: او فرد آرامی بود و بعداز جدایی از همسرش با پسر هشت ساله‌اش به ساختمان ما آمده و زندگی می‌کردند. عصر سه‌شنبه در تماس با خانواده‌ام متوجه این جنایت شده و به خانه برگشتم. از طریق خانواده‌اش شنیدم که حتی یکی از روزهای محرم او دست به خودکشی زده که زنده مانده بود.
زن همسایه‌ شان هم به خبرنگار ما گفت: ساعت 18 سه‌شنبه در خانه بودم که زنی زنگ آپارتمانمان را به صدا درآورد. شوهرم در را که بازکرد با خواهر مرد همسایه روبه‌رو شد. آن زن می‌گفت برادرش به او زنگ زده که حالش خوب نیست و می‌ترسد بلایی سرش آمده باشد. این زن به پلیس و آتش‌نشانی زنگ زد. آنها که آمدند در آپارتمان را بازکردند و با جسد پسر خردسال و پدر غرق در خون او روبه‌رو شدند. بعد هم معلوم شد او زن سابقش را هم کشته است. همه همسایه‌ها از این جنایت شوکه شدند. همسایه زن کشته شده نیزبه خبرنگار ما گفت: زن همسایه آدم خوبی بود و از اردیبهشت امسال همسایه ما شده بود. هفته‌ای یکی دو بار شوهر سابقش پسرشان را می‌آورد تا او را ملاقات کند. ساعت 20 و 30 دقیقه دیروز ماموران به اینجا آمده و بعد از بازکردن در با جسد زن تنها رو به رو شدند.